Kinesiology Taping

Metodę dynamicznego plastrowania (kinesiotaping) opracował w latach 80 XX wieku japoński chiropraktyk dr Kenzo Kase. Początkowo była wykorzystywana w procesie rehabilitacji sportowców., ale po latach doświadczeń, została również zaadoptowana i skierowana do terapii dzieci.

Ze względu na swoją skuteczność a zarazem prostotę działania opartą na naturalnych procesach samoleczenie organizmu stała się ona niemalże nieodzownym elementem współczesnej fizjoterapii.

Wykorzystanie tej metody w terapii polega na aplikacji specjalnych plastrów, które nakleja się bezpośrednio na skórę. Plastry pokryte są z jednej strony specjalnym medycznym, hipoalergicznym, akrylowym klejem, który pod wpływem ciepła indukowanym poprzez potarcie go wzdłuż przebiegu, dopasowuje się do skóry.

Bawełniane taśmy o dużej rozciągliwości, odpowiedniej strukturze splotu oraz różnej długości i szerokości mają również właściwości wodoodporne przez co mogą być wykorzystywane w różnych warunkach, dzięki czemu mogą pozostać na skórze przez kilka dni. Wraz z rozwojem metoda dostosowana została również do najmłodszych pacjentów nawet tych z najbardziej wrażliwą skórą.

Skuteczność dynamicznego plastrowania wzrasta wraz z zaangażowaniem pacjenta we współpracę z terapeutą i stosowaniem się do zaleceń szczególnie w zakresie codziennych aktywności.