Wady postawy to zmiany utrwalone w układzie kostnym lub mięśniowym. Są to odchylenia od ogólnie przyjętych cech postawy prawidłowej, właściwej danej kategorii wieku, płci i typu budowy.
W osobniczym rozwoju postawy ciała wyróżnia się dwa okresy, w których nasila się występowanie wad postawy. Są to okresy krytyczne dla posturogenezy (procesu kształtowania się postawy).
Pierwszy z nich przypada na wiek 6 - 7 lat i wiąże się ze zmianą trybu życia. Ze swobodnego., indywidualnie regulowanego przez dziecko ruchu przechodzi w narzucony, kilkugodzinny system przebywania w pozycji siedzącej, często w niewłaściwych warunkach.
Drugi zaś związany jest ze skokiem pokwitaniowym dziewczęta 11 - 13 lat, chłopcy 13 - 14 lat). Zauważalny jest intensywny przyrost długości kończyn dolnych i tułowia, zmiana proporcji ciała oraz dotychczasowego układu środków ciężkości, brak równoczesnego pokrycia tych zmian siłą mięśniową. Nieadekwatność dotychczasowego czucia i nawyku postawy do zmienionych warunków morfologicznych, powodują sytuację, w której często pogarszają się istniejące już wady.
Terapia wad postawy opiera się właściwiej szczegółowej diagnostyce wraz ze znalezieniem pierwotnego problemu występowania wady. Dzięki holistycznemu podjęciu problemu wad postawy można zminimalizować stopniową progresję wady a nawet zatrzymać pogłębianie dysfunkcji.
Terapia wad postawy to nie tylko regularne działania manualne czy wykonywanie określonych zadań ale przede wszystkim zmiana utrwalonych nawyków postawy w codzienności.