Wczesna diagnostyka i terapia dzieci oraz niemowląt

Rodzice obserwując niemowlę są pierwszymi diagnostami zachowań swojego dziecka. Jednak pomimo znajomości norm rozwojowych, właściwa ocena prezentowanych wzorców jest bardzo trudna z uwagi na okres adaptacyjny w życiu ich dziecka. Dlatego też często do oceny fizjoterapeutycznej i terapii trafiają pacjenci z zaburzeniami psychomotoryki którzy powinni skorzystać ze wspomagania rozwoju nieco wcześniej aby zapobiec utrwalaniu się powstałych patologicznych wzorców.

W większość przypadków niewielkie formy stymulacji rozwoju i poszerzenie świadomości rodziców przynosi oczekiwane skutki i nie wymaga stosowania radykalnych środków terapeutycznych. Jednak są grupy dzieci dla których moment rozpoczęcia terapii ma kluczowe znacznie.

Dzieci z obciążonym wywiadem płodowo-noworodkowym czy dzieci ze zdiagnozowanymi wadami genetycznymi, powinny być w pierwszej kolejności poddane bacznej obserwacji i odpowiedniej terapii zanim powstałe nieprawidłowości zostaną utrwalone.

Jedynie wczesna profilaktyka i diagnostyka zaburzeń rozwoju znacznie poprawia rokowanie dla dzieci u których wykryto nieprawidłowości. Poprzez ocenę stopnia dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego można wcześnie zauważyć patologiczne zaburzenia związane z rozwojem ruchowym oraz zaplanować postępowanie rehabilitacyjne, nawet jeszcze przed jego urodzeniem, na co pozwalają miedzy innymi badania prenatalne. Program usprawniania opracowywany jest indywidualnie dla każdego dziecka oraz dostosowany do jego możliwości i potrzeb. Głównym jego celem jest rozwiniecie odruchów prawidłowych, hamowanie patologicznych oraz nieprawidłowo przetrwałych a także kontrola napięcia mięśniowego i monitorowanie zmian rozwojowych. Oprócz usprawniania sfery ruchowej, dba się także o wdrażanie właściwych reakcji społecznych i nawiązywanie kontaktu z bliskimi. W związku z tym wiele elementów usprawniania jest realizowanych w warunkach domowych, które są najkorzystniejsze dla niemowląt. W atmosferze bezpieczeństwa, miłości i czułości niemowlęta chętniej współpracują ze swoimi rodzicami, którzy wcześniej zostali przeszkoleni w zakresie wybranej terapii. Codzienne prowadzenie ćwiczeń, ale także pielęgnacja niemowlęcia, wzmacnia więź miedzy rodzicem a dzieckiem, zapewnia poczucie bezpieczeństwa i wzmaga motywacje do działania.
To właśnie ten czas wykorzystany na przebywanie i prace z dzieckiem decyduje często o dalszym losie dziecka i jego rodziny.